In deze bijdrage geeft Patrick Luyten een kort overzicht van de huidige stand van zaken van het onderzoek naar psychodynamische concepten, theorieën en behandelvormen. Dit overzicht toont aan dat de psychoanalyse een sterke inhaalbeweging heeft gemaakt op het vlak van wetenschappelijk onderzoek en empirische onderbouwing. Dat neemt niet weg dat er nog veel werk aan de winkel is, niet alleen inzake de kwaliteit en kwantiteit van wetenschappelijk onderzoek, maar ook in verband met de attitude ten opzichte van en de plaats van wetenschappelijk onderzoek in psychoanalytische opleiding en praktijk. Ook de blijvende negatieve bias ten opzichte van psychoanalytische opvattingen en behandelvormen in sommige kringen, een spijtige erfenis uit het verleden waar psychoanalytici grotendeels zelf de oorzaak van zijn, is een belemmerende factor. Ook daarin komt gelukkig stilaan verandering. Luyten sluit deze bijdrage af met een aantal suggesties met betrekking tot de rol van onderzoek in psychoanalytische opleiding en praktijk.