De notie van het archaïsche wordt doorgaans verbonden met de vroegste levensfasen waarin het psychisme zich geleidelijk ontplooit vanuit een oorspronkelijke symbiose met de moeder. Maar het archaïsche register is niet enkel relevant voor het werk met kinderen. Het komt ook aan bod in de kliniek van onder meer de stemmingsstoornissen, toxicomanie, autisme, meervoudige handicap … en bij elke problematiek waarvan het materiaal niet de psychische bewerking onderging die het vatbaar maakt voor de vrije associatie of andere verbale therapievormen. De benadering van dit artikel biedt een theoretisch kader dat van nut kan zijn om praktische discussies te verhelderen.