In het eerste artikel houden Colson, Van Nerum en Campforts een pleidooi voor een integratieve benadering van ouderbegeleiding, waarbij de autoriteitspositie van ouders wordt versterkt door de methodiek van geweldloos verzet toe te passen.
Sommige patiënten kiezen voor geweldloosheid door zich terug te trekken in een psychische cocon. Hamburger beschrijft hoe sommige patiënten vluchten in een anorexic retreat van rust, frisheid en voldoening, en op een indringende wijze druk uitoefenen op de ander om hierin vooral geen verstorende rol te spelen. De keerzijde is dat groei en ontwikkeling worden lamgelegd. Een analytische situatie kan tot een rustgevende enclave worden die losstaat van de pijnlijke werkelijkheid. Dan heeft de therapeut de opdracht zijn patiënt met een pijnlijke werkelijkheid in contact te brengen, wat onvermijdelijk verzet en geweld kan oproepen.
Heeft dit met doodsangst te maken? Wie ouder wordt kan de confrontatie met de dood niet vermijden. Van Dam beschrijft een existentieel psychoanalytische benadering van doodsangst bij ouderen. Ook in zijn artikel vernemen we een pleidooi voor integratie en interdisciplinaire dialoog.
Het nummer sluit af met de rubriek Reacties. Voor het eerst is het gelukt om meerdere reacties op artikelen te plaatsen. Daarbij nemen redacteuren Jos de Kroon, Reitske Meganck en vroegere hoofdredacteur Michel Thys het voortouw.
